Forbes J Med. 2020; 1(2): 36-41 | DOI: 10.5222/forbes.2020.58066

Computed Tomography and Magnetic Resonance Assessment of Choroid Plexus Xanthogranulomas

Sedat Altay
Izmir Katip Celebi U. Ataturk Research And Training Hospital, Department Of Radiology, Izmir

INTRODUCTION: Seventy-five adult patients with retrospectively detected incidental choroid plexus xanthogranulomas (CPX) were evaluated with non-contrast brain computed tomography (CT) and contrast-enhanced brain magnetic resonance imaging (MRI) images. In this study, we aim to determine the imaging properties of CPX with CT and MRI, to evaluate the difference between white matter and CPX with diffusion-weighted imaging (DWI) and apparent diffusion coefficient (ADC), and ensure its potential use in the follow-up and treatment of CPX patients.
METHODS: In this study, lesions between 5-25 mm were evaluated. CPX and white matter ADC measurements were performed on CT and MRI images in all lesions. An independent sample t-test was used for statistics. Cases with a history of cranial operation and any malignancy were excluded due to the possibility of metastasis.
RESULTS: Bilateral CPX was detected in 41 and unilateral CPX in 34 patients. On CT, bilateral CPX calcifications were observed in 21 and unilateral calcifications in 44 patients. Calcification was not observed in brain CT in 10 patients. ADC (apparent diffusion coefficients) measurement was made from the widest and non-calcific parts of all lesions. ADC measurements were between 1.33-1.69x10-3/mm2/s and the mean value was 1.48x10-3/mm2/s. In all cases, the ADC value was lower relative to the white matter. ADC value was found to be higher and closer to the white matter ADC values than cases with a homogenous appearance in CPX patients with heterogeneous internal structure.
DISCUSSION AND CONCLUSION: ADC value is useful in the diagnosis of CPX. In conclusion, the follow-up of the ADC value is useful in the diagnosis and follow-up of CPX.

Keywords: Choroid Plexus Xanthogranulomas (CPX), Computed Tomography, Diffusion Magnetic Resonance(DWI), Apparent Diffusion Coefficient (ADC)

---

Koroid Pleksus Ksantogranülomu: Bilgisayarlı Tomografi ve Manyetik Rezonans Görüntüleme Bulguları

Sedat Altay
İzmir Katip Çelebi Ü.Atatürk Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Radyoloji Departmanı İzmir.

GİRİŞ ve AMAÇ: Geriye dönük, rastlantısal olarak, koroid pleksus ksantogranülomu (KPK) saptanan 75 erişkin hasta kontrastsız beyin bilgisayarlı tomografi (BT) ve kontrastlı beyin manyetik rezonans (MRG) görüntüleri ile değerlendirilmiştir. Bu çalışmada amacımız, KPK’nın görüntüleme özelliklerinin BT ve MRG ile belirlenmesi, difüzyon ağırlıklı görüntüleme (DAG) ve görünür difüzyon katsayısı (GDK) ile beyaz cevher ile KPK arasındaki farkı değerlendirip, KPK hastalarının takip ve tedavinin izleminde kullanılabilmesini sağlamaktır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu çalışmada, 5-25 mm arası lezyonlar değerlendirildi. Tüm lezyonlarda BT ve MR görüntülerinde KPK ve beyaz cevher GDK ölçümleri yapıldı. İstatistik için bağımsız örneklem t testi kullanıldı. Kraniyal operasyon ve herhangi bir malignite öyküsü olan olgular metastaz olasılığı nedeniyle çalışma dışı bırakıldı.
BULGULAR: Kırk bir hastada iki taraflı, 34 hastada tek taraflı KPK saptandı. BT de, 21 hastada iki taraflı, 44 hastada tek taraflı KPK kalsifikasyonları izlendi. On hastada beyin BT de kalsifikasyon izlenmedi. Tüm lezyonların en geniş ve kalsifik olmayan kısımlarından GDK ölçümü yapıldı. GDK 1,33-1,69x10-3 mm2/s, ortalama değeri 1,48x10-3 mm2/s bulundu. Tüm olgularda GDK değeri beyaz cevherden düşük bulundu. Heterojen iç yapıdaki KPK izlenen olgularda GDK değeri, homojen görünümdeki olgulara göre, yüksek ve beyaz cevhere daha yakın bulundu.
TARTIŞMA ve SONUÇ: KPK tanısında GDK değeri tanıda yararlıdır. Sonuç olarak, GDK değeri takibi koroid pleksus kistleri tanı ve takibinde yararlıdır.

Anahtar Kelimeler: Koroid Pleksus Ksantogranülomu, Bilgisayarlı Tomografi, Diffüzyon Manyetik Rezonans Görüntüleme, Görünür Difüzyon Katsayısı (GDK)

---