Objective: The aim of this study was to investigate the effect of Playstation 2-Eye Toy Play on upper extremity motor functions and functional independence in children with hemiparetic cerebral palsy.
Methods: The study included 30 children with hemiparetic cerebral palsy with an average age of 9.8±2.3 years. Children were randomly assigned to the two groups. Group 1 received traditional therapy and Playstation 2-Eye Toy Play, and group 2 received only traditional therapy for 2 days a week. Bruininks- Oseretsky Test of Motor Proficiency Short Form (BOT2-SF), Fugl-Meyer Motor Function Assessment (FMA), and Pediatric Functional Independence Measure (Wee-FIM) were used for the evaluation of both groups before and after the training.
Results: There was a statistically significant difference in the FMA (all sub-parameters and total score), Wee-FIM (self-care, locomotion, communication and total score) and BOT2-SF (all score) after training compared to before in the group 1 (p=0.00-0.02). In the group 2, it was found that the difference in FMA (hand, coordination and total score) and Wee-FIM (self-care, transfer, locomotion, and total score) were statistically significant (p=0.00-0.02). When the results between the groups were compared after training, it was found that the increase in only manual coordination and speed measurements of FMA was statistically significant in favor of the group 1 (p=0.00 and 0.01).
Conclusion: because of this study, it is concluded that virtual reality applications performed in addition to conventional training have a positive effect, especially on coordination and speed with manual functions in children with hemiparetic cerebral palsy.
Amaç: Bu çalışmanın amacı Playstation 2-Eye Toy Play’in hemiparetik serebral palsili çocuklarda üst ekstremite motor fonksiyonları üzerine etkisini araştırmaktır.
Yöntem: Çalışmaya yaş ortalaması 9,8±2,3 yıl olan hemiparatik serebral palsili 30 çocuk dahil edildi. Çocuklar rastgele iki gruba ayrıldı. Grup 1’e geleneksel terapi ve Playstation 2-Eye Toy Play ve grup 2’ye ise haftada iki gün sadece geleneksel terapi uygulandı. Eğitimden önce ve sonra her iki grubun değerlendirilmesinde Bruininks-Oseretsky Motor Yeterlilik Kısa Formu (BOT2-KF), Fugl-Meyer Motor Fonksiyon Değerlendirmesi (FMD) ve Pediatrik Fonksiyonel Bağımsızlık Ölçeği (PFBÖ) kullanıldı.
Bulgular: Eğitim sonrası grup 1’de FMD (tüm alt parametreler ve toplam puan), PFBÖ (öz bakım, lokomosyon, iletişim ve toplam puan) ve BOT2-KF’de anlamlı farklılık buluındu (p=0,00-0,02). Grup 2’de ise eğitim sonrası FMD (el, koordinasyon ve toplam puan) ile PFBÖ (öz bakım, transfer, lokomosyon ve toplam puan) arasındaki farkın istatistiksel olarak anlamlı olduğu bulundu (p=0,00-0,02). Eğitim sonrası gruplar arası sonuçlar karşılaştırıldığında ise FMD’nin sadece manuel koordinasyon ve hız ölçümlerindeki artışın grup 1 lehine istatistiksel olarak anlamlı olduğu görüldü (p=0,00 ve 0,01).
Sonuç: Bu çalışmanın sonucunda, geleneksel eğitime ek olarak yapılan sanal gerçeklik uygulamalarının hemiparetik serebral palsili çocuklarda özellikle koordinasyon ve manuel fonksiyonları üzerinde olumlu bir etkisi olduğu sonucuna varıldı.