This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International (CC BY-NC 4.0)
The Effect of COVID-19 Pandemic on the Hip Fractures in Advanced Age
Ahmet Metin Özsezen1, Ahmet Burak Bilekli2, Anıl Özgür1, Onur Denizhan Sivri1, Çağrı Neyişci2, Yusuf Erdem11University of Health Sciences Gülhane Faculty of Medicine Orthopedics and Traumatology Department2Gülhane Research and Training Hospital
Objective: Hip fractures due to domestic low-energy traumas are common problems that can cause significant morbidity and mortality in the elderly population. Since the Covid-19 outbreak, although the lock-down of older people could decrease contagion,the incidence of domestic traumas did not decrease, and led to development of various comorbidities. In this study, we aimed to compare the epidemiology of hip fractures in 6 months of the pandemic in 2020, with the equivalent 6-month period in the previous year to determine the relationship between lock-down and hip fractures due to domestic falls.
Method: In this retrospective study, patients over 65 years old who were hospitalized due to hip fractures between May 1st, 2020 - November 30th, 2020 were compared with the similar cohort hospitalized between May 1st, 2019 - November 30th, 2019. The patients were compared in terms of demographic characteristics, American Society of Anesthesiologists (ASA) scores, type of anesthesia, time until surgery, comorbidities, surgical treatment modality, need for postoperative primary care unit, postoperative complications, and mortality.
Results: Overall, 210 patients were included in our study. There was no significant difference between the groups regarding demographic characteristics and ASA scores. In the 2020 group, there were eight patients (8.6%) who were Covid-19 PCR- positive. There was no death proven by PCR that was related to COVID-19 disease. Time to surgery, fracture type, anesthesia type did not differ between the two groups. The need for a postoperative primary care unit was higher in the 2020 group. Ninety-day mortality rates were not significantly different between the two groups.
Conclusions: In conclusion, despite higher mortality rates described in the literature, there was no Covid -19 associated mortality in our study. Hip fractures in the elderly did not alter with social mobilization; hence they usually occur due to domestic low- energy traumas. Reporting of the information in this patient group by all centers will provide important data in the management of hip fractures in this special process.
Kovid-19 Pandemisinin İleri Yaş Kalça Kırıklarına Etkisi
Ahmet Metin Özsezen1, Ahmet Burak Bilekli2, Anıl Özgür1, Onur Denizhan Sivri1, Çağrı Neyişci2, Yusuf Erdem11Sağlık Bilimleri Üniversitesi Gülhane Tıp Fakültesi Ortopedi ve Travmatoloji AD.2Gülhane Eğitim ve Araştırma Hastanesi
Amaç: Ev içi düşük enerjli travmalar sonrası gelişen kalça kırıkları, yaşlı popülasyonda önemli bir morbidite ve mortalite sebebidir. Kovid-19 pandemisinde ileri yaşlı insanların sokağa çıkma kısıtlamaları ile bulaşıcılık azalsa da, ev içinde yaşanan travmalar azalmamakta ve farklı morbiditelere de yol açmaktadır. Bu çalışmada, pandemi sürecinde gelişen ev içi düşmelere bağlı kalça kırıklarının epidemiyolojik verilerini 2019 yılının aynı zaman aralığında gelişen kırık verileri ile karşılaştırmayı amaçladık.
Yöntem: Retrospektif olarak planlanan çalışmamızda, 1 Mayıs 2020 - 30 Kasım 2020 tarihleri arasında kalça kırığı nedeniyle hastaneye yatırılan 65 yaş üstü hastalar, 1 Mayıs 2019 - 30 Kasım 2019 arasındaki benzer kohort ile karşılaştırıldı. Hastalar demografik özellikleri, American Society of Anesthesiologists (ASA) sınıflandırma skorları, anestezi tipi, cerrahiye kadar geçen süre, komorbiditeler, cerrahi tedavi yöntemi, postoperatif yoğun bakım ihtiyacı, postoperatif komplikasyonlar ve mortalite açısından karşılaştırıldı.
Bulgular: Çalışmamıza toplam 210 hasta dahil edildi. Demografik özellikler ve ASA puanları açısından gruplar arasında anlamlı bir fark yoktu. 2020 grubunda Kovid-19 PCR pozitif olan sekiz hasta (% 8.6) vardı. PCR ile kanıtlanmış Kovid-19’a bağlı bir ölüm saptanmadı. Ameliyathaneye girme süresi, kırık tipi, anestezi tipi iki grup arasında farklılık göstermedi. Komorbidite oranları 2019 grubunda pulmoner ve kardiyovasküler alanda anlamlı olarak yüksekti. Postoperatif yoğun bakım ihtiyacı 2020 grubunda daha yüksek saptandı. 90 günlük mortalite açısından iki grup arasında anlamlı fark saptanmadı.
Sonuç: Sonuç olarak, literatürde tanımlanan yüksek mortalite oranlarına rağmen çalışmamızda Kovid-19 ile bağlantılı bir mortalite görülmemiştir. Kalça kırıkları ev içi düşük enerjili travmalar ile geliştiği için sosyal mobilizasyonda yaşanan değişikler ile sıklıklarının değişmediği saptanmıştır. Bu hasta grubundaki bilgilerin tüm merkezlerce raporlanması yaşanan bu özel süreçte kalça kırıklarının yönetiminde önemli bilgiler sağlayacaktır.
Manuscript Language: English
